tag:blogger.com,1999:blog-26206423596576357452024-03-14T05:34:53.160+02:00MargaritaMargaritahttp://www.blogger.com/profile/15849201045611763640noreply@blogger.comBlogger11125tag:blogger.com,1999:blog-2620642359657635745.post-32229457953863072752014-07-07T22:53:00.000+03:002014-07-07T22:56:04.404+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-lw7x1A3n1W0/U7r6F6GE_II/AAAAAAAABvk/HK3AifEyQoc/s1600/large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-lw7x1A3n1W0/U7r6F6GE_II/AAAAAAAABvk/HK3AifEyQoc/s1600/large.jpg" height="640" width="344" /></a></div>
<br /></div>
Margaritahttp://www.blogger.com/profile/15849201045611763640noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2620642359657635745.post-60847119920338838282014-03-29T10:43:00.003+02:002014-03-29T10:43:58.963+02:00..............<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-EPbaj6UbL9g/UzaGKARkDxI/AAAAAAAABuY/giv1TYUTCXQ/s1600/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF+%CE%B1%CF%80%CF%8C+1654422_334063780068048_1059163732_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-EPbaj6UbL9g/UzaGKARkDxI/AAAAAAAABuY/giv1TYUTCXQ/s1600/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF+%CE%B1%CF%80%CF%8C+1654422_334063780068048_1059163732_n.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<br /></div>
Margaritahttp://www.blogger.com/profile/15849201045611763640noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2620642359657635745.post-2129994317796844262013-10-24T23:41:00.000+03:002013-10-30T09:32:22.545+02:008 μαθήματα αγάπης από μια μαμά στην κόρη της <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
1. Άκου την καρδιά σου . Η καρδιά μας ξέρει τι είναι σωστό και
ποιο είναι το καλύτερο για εμάς. Μερικές φορές, όταν θέλουμε να κάνουμε κάτι ή
να είμαστε με κάποιον που δεν μας ταιριάζει, προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό
μας και να δικαιολογήσουμε την επιλογή μας, αλλά η καρδιά μας κατά βάθος
γνωρίζει. Κάνε μόνο αυτά που σε κάνουν χαρούμενη. Διάλεξε γύρω σου ανθρώπους
που κάνουν την καρδιά σου να χαμογελά. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
2. Μάθε να αγαπάς . Όταν μεγαλώσεις, θα
συνειδητοποιήσεις ότι δεν ήμουν τόσο τέλεια όσο πίστευες. Θα αντιληφθείς ότι
δεν ήμουν η καλύτερη στην καθαριότητα του σπιτιού, ούτε η καλύτερη μαγείρισσα.
Ότι, όταν έλεγα πως συγύριζα την κρεβατοκάμαρα, απλώς ήθελα να μείνω για λίγο
μόνη μου.</div>
<div class="MsoNormal">
Όμως, ελπίζω να ξέρεις ότι ήμουν πολύ καλή σε ένα πράγμα: Στο να σ’
αγαπώ. Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που όλοι οι άνθρωποι θα θυμούνται από
σένα: το πώς τους φέρθηκες, το αν τους εκτίμησες και το πόσο τους αγάπησες. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
3.
Πρώτα οι άνθρωποι . Τα υλικά αγαθά είναι ωραίο να τα έχεις. Πόσο μάλλον, όταν
είναι πολυτελή και λαμπερά. Και, πράγματι, ορισμένα από αυτά είναι και
απαραίτητα. Όμως, αυτό που δίνει αξία στη ζωή δεν είναι τα αντικείμενα, αλλά οι
άνθρωποι. Οποιοδήποτε υλικό αγαθό, μπορεί να αντικατασταθεί, οι άνθρωποι όμως
όχι. Αν χάσεις αγαπημένα πρόσωπα, ξαφνικά τα πάντα γύρω σου είναι μάταια και
ανούσια. Γι’ αυτό, είναι σημαντικό οι άνθρωποι που είναι σημαντικοί για σένα να
αποτελούν προτεραιότητά σου και να τους αγαπάς όσο είναι εδώ, μαζί σου. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
4. Δίνε
την αγκαλιά σου απλόχερα . Καθώς θα μεγαλώνεις, θα συνειδητοποιείς πόσο σημαντικός
είναι ο χρόνος, πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Κάποια στιγμή θα αποκτήσεις τη
δική σου οικογένεια. Μέχρι τότε, για όσο ακόμα θα είμαστε μαζί, θα σε κρατάω
στα χέρια μου με κάθε ευκαιρία, θα σε κρατάω για λίγο παραπάνω κάθε φορά, ακόμα
κι αν το σώμα μου πονάει ή είμαι κουρασμένη… Γιατί οι στιγμές δεν γυρίζουν πίσω
και το μόνο που μένει είναι οι αναμνήσεις. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
5. Αγάπα τον εαυτό σου . Βλέπεις αυτό
το προσωπάκι που σε κοιτάζει όταν στέκεσαι μπροστά στον καθρέφτη; Είναι ένα
διαμάντι. Είναι «φτιαγμένο» με πολλή αγάπη. Ενώ οι άνθρωποι θα σε προσέχουν
αρχικά για την εμφάνισή σου, αυτή θα είναι μόνο ένα μέρος από σένα – η ομορφιά
είναι παροδική. Η ψυχή σου, ο χαρακτήρας σου και η ευγένειά σου έχουν τη δύναμη
να επισκιάσουν τα σαγηνευτικά μάτια σου ή τα σαρκώδη χείλη σου. Η νοημοσύνη σου
και όλα όσα έχεις να πεις και να μοιραστείς θα σημαίνουν πολλά περισσότερα από
το πόσο θα κοστίζει το ντύσιμό σου. Πρέπει να καταλάβεις ότι ένα από τα
μεγαλύτερα δώρα που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου είναι να τον αγαπάς. Αν
γνωρίζεις την αξία σου, τότε μόνο θα ξέρεις πώς θα επιτρέπεις στους άλλους να
σου φέρονται. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
6. Να είσαι ο εαυτός σου . Αν μια μέρα ζητήσεις από τον μπαμπά σου
μια συμβουλή για τις σχέσεις σου με το άλλο φύλο, θα χαρεί να σου πει να είσαι
ο εαυτός σου. Και θα έχει δίκιο. Όταν κάποιος σε ερωτευτεί, θα ήθελες να το
κάνει για αυτό που είσαι, και όχι για αυτό που εκείνος θα επιθυμούσε να είσαι.
Άλλωστε, ποιος θα ήθελε να περάσει ολόκληρη τη ζωή του προσποιούμενος κάποιον
άλλον, πέρα από τον αληθινό του εαυτό; Ο κατάλληλος άνθρωπος για σένα θα έχει
την ικανότητα να αγαπήσει τον «ατελή» εαυτό σου ολοκληρωτικά. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
7. Μη φοβάσαι την
αποτυχία . Ως γονείς, πάντα ελπίζουμε ότι τα παιδιά μας θα μάθουν από τα λάθη
μας, αλλά μερικές φορές πρέπει να κάνεις τα δικά σου λάθη για να πάρεις το μάθημα.
Μη φοβηθείς να κάνεις λάθη. Κάποια πράγματα θα γίνουν και κάποια όχι, αλλά αν
πιστεύεις βαθιά μέσα σου ότι κάτι αξίζει τον κόπο, βρες το κουράγιο να κάνεις
το επόμενο βήμα. Τα λάθη είναι αναπόφευκτα, αλλά το σπουδαίο με αυτά είναι ότι
γίνονται μαθήματα ζωής. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
8. Υπάρχει ζωή (και αγάπη) μετά από μια απογοήτευση .
Όταν ήμουν έφηβη, ονειρευόμουν ότι θα παντρευτώ καθένα από τα αγόρια με τα
οποία έβγαινα. Φυσικά, όταν όλα τέλειωναν, πίστευα ότι ερχόταν το τέλος του
κόσμου. Έπεφτα σε βαθιά θλίψη, έκλαιγα ασταμάτητα και νόμιζα ότι δεν θα βρω
ποτέ κανέναν άλλον. Αλλά, τελικά, τα δάκρυα σταματούσαν. Θα δεις ότι η ζωή
συνεχίζεται - και μαζί της και η αγάπη. Και παρόλο που λιώνω στην ιδέα μιας
ερωτικής σου απογοήτευσης, θέλω να ξέρεις ότι εγώ θα είμαι πάντα εδώ για σένα.
Η αγκαλιά μου θα είναι πάντα το πιο ασφαλές καταφύγιό σου! </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αφιερωμένο στις μικρές μου ..</div>
<br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]--><br />
<div style="left: -99999px; position: absolute;">
1. Άκου την καρδιά σου
Η καρδιά μας ξέρει τι είναι σωστό και ποιο είναι το καλύτερο για εμάς.
Μερικές φορές, όταν θέλουμε να κάνουμε κάτι ή να είμαστε με κάποιον που
δεν μας ταιριάζει, προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας και να
δικαιολογήσουμε την επιλογή μας, αλλά η καρδιά μας κατά βάθος γνωρίζει.
Κάνε μόνο αυτά που σε κάνουν χαρούμενη. Διάλεξε γύρω σου ανθρώπους που
κάνουν την καρδιά σου να χαμογελά.
2. Μάθε να αγαπάς
Όταν μεγαλώσεις, θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν ήμουν τόσο τέλεια όσο
πίστευες. Θα αντιληφθείς ότι δεν ήμουν η καλύτερη στην καθαριότητα του
σπιτιού, ούτε η καλύτερη μαγείρισσα. Ότι, όταν έλεγα πως συγύριζα την
κρεβατοκάμαρα, απλώς ήθελα να μείνω για λίγο μόνη μου. Όμως, ελπίζω να
ξέρεις ότι ήμουν πολύ καλή σε ένα πράγμα: Στο να σ’ αγαπώ. Αυτό είναι
ένα από τα πράγματα που όλοι οι άνθρωποι θα θυμούνται από σένα: το πώς
τους φέρθηκες, το αν τους εκτίμησες και το πόσο τους αγάπησες.
3. Πρώτα οι άνθρωποι
Τα υλικά αγαθά είναι ωραίο να τα έχεις. Πόσο μάλλον, όταν είναι πολυτελή
και λαμπερά. Και, πράγματι, ορισμένα από αυτά είναι και απαραίτητα.
Όμως, αυτό που δίνει αξία στη ζωή δεν είναι τα αντικείμενα, αλλά οι
άνθρωποι. Οποιοδήποτε υλικό αγαθό, μπορεί να αντικατασταθεί, οι άνθρωποι
όμως όχι. Αν χάσεις αγαπημένα πρόσωπα, ξαφνικά τα πάντα γύρω σου είναι
μάταια και ανούσια. Γι’ αυτό, είναι σημαντικό οι άνθρωποι που είναι
σημαντικοί για σένα να αποτελούν προτεραιότητά σου και να τους αγαπάς
όσο είναι εδώ, μαζί σου.
4. Δίνε την αγκαλιά σου απλόχερα
Καθώς θα μεγαλώνεις, θα συνειδητοποιείς πόσο σημαντικός είναι ο χρόνος,
πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Κάποια στιγμή θα αποκτήσεις τη δική σου
οικογένεια. Μέχρι τότε, για όσο ακόμα θα είμαστε μαζί, θα σε κρατάω στα
χέρια μου με κάθε ευκαιρία, θα σε κρατάω για λίγο παραπάνω κάθε φορά,
ακόμα κι αν το σώμα μου πονάει ή είμαι κουρασμένη… Γιατί οι στιγμές δεν
γυρίζουν πίσω και το μόνο που μένει είναι οι αναμνήσεις.
5. Αγάπα τον εαυτό σου
Βλέπεις αυτό το προσωπάκι που σε κοιτάζει όταν στέκεσαι μπροστά στον
καθρέφτη; Είναι ένα διαμάντι. Είναι «φτιαγμένο» με πολλή αγάπη. Ενώ οι
άνθρωποι θα σε προσέχουν αρχικά για την εμφάνισή σου, αυτή θα είναι μόνο
ένα μέρος από σένα – η ομορφιά είναι παροδική. Η ψυχή σου, ο χαρακτήρας
σου και η ευγένειά σου έχουν τη δύναμη να επισκιάσουν τα σαγηνευτικά
μάτια σου ή τα σαρκώδη χείλη σου. Η νοημοσύνη σου και όλα όσα έχεις να
πεις και να μοιραστείς θα σημαίνουν πολλά περισσότερα από το πόσο θα
κοστίζει το ντύσιμό σου. Πρέπει να καταλάβεις ότι ένα από τα μεγαλύτερα
δώρα που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου είναι να τον αγαπάς. Αν
γνωρίζεις την αξία σου, τότε μόνο θα ξέρεις πώς θα επιτρέπεις στους
άλλους να σου φέρονται.
6. Να είσαι ο εαυτός σου
Αν μια μέρα ζητήσεις από τον μπαμπά σου μια συμβουλή για τις σχέσεις σου
με το άλλο φύλο, θα χαρεί να σου πει να είσαι ο εαυτός σου. Και θα έχει
δίκιο. Όταν κάποιος σε ερωτευτεί, θα ήθελες να το κάνει για αυτό που
είσαι, και όχι για αυτό που εκείνος θα επιθυμούσε να είσαι. Άλλωστε,
ποιος θα ήθελε να περάσει ολόκληρη τη ζωή του προσποιούμενος κάποιον
άλλον, πέρα από τον αληθινό του εαυτό; Ο κατάλληλος άνθρωπος για σένα θα
έχει την ικανότητα να αγαπήσει τον «ατελή» εαυτό σου ολοκληρωτικά.
7. Μη φοβάσαι την αποτυχία
Ως γονείς, πάντα ελπίζουμε ότι τα παιδιά μας θα μάθουν από τα λάθη μας,
αλλά μερικές φορές πρέπει να κάνεις τα δικά σου λάθη για να πάρεις το
μάθημα. Μη φοβηθείς να κάνεις λάθη. Κάποια πράγματα θα γίνουν και κάποια
όχι, αλλά αν πιστεύεις βαθιά μέσα σου ότι κάτι αξίζει τον κόπο, βρες το
κουράγιο να κάνεις το επόμενο βήμα. Τα λάθη είναι αναπόφευκτα, αλλά το
σπουδαίο με αυτά είναι ότι γίνονται μαθήματα ζωής.
8. Υπάρχει ζωή (και αγάπη) μετά από μια απογοήτευση
Όταν ήμουν έφηβη, ονειρευόμουν ότι θα παντρευτώ καθένα από τα αγόρια με
τα οποία έβγαινα. Φυσικά, όταν όλα τέλειωναν, πίστευα ότι ερχόταν το
τέλος του κόσμου. Έπεφτα σε βαθιά θλίψη, έκλαιγα ασταμάτητα και νόμιζα
ότι δεν θα βρω ποτέ κανέναν άλλον. Αλλά, τελικά, τα δάκρυα σταματούσαν.
Θα δεις ότι η ζωή συνεχίζεται - και μαζί της και η αγάπη. Και παρόλο που
λιώνω στην ιδέα μιας ερωτικής σου απογοήτευσης, θέλω να ξέρεις ότι εγώ
θα είμαι πάντα εδώ για σένα. Η αγκαλιά μου θα είναι πάντα το πιο ασφαλές
καταφύγιό σου! Διαβάστε περισσότερα: <a href="http://ipaideia.gr/8-mathimata-agapis-apo-mia-mama-stin-kori-tis.6a7e65c205bd90efdbf68b0c826d3835.htm">8 μαθήματα αγάπης από μια μαμά στην κόρη της</a><br />
<div style="left: -99999px; position: absolute;">
1. Άκου την καρδιά σου
Η καρδιά μας ξέρει τι είναι σωστό και ποιο είναι το καλύτερο για εμάς.
Μερικές φορές, όταν θέλουμε να κάνουμε κάτι ή να είμαστε με κάποιον που
δεν μας ταιριάζει, προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας και να
δικαιολογήσουμε την επιλογή μας, αλλά η καρδιά μας κατά βάθος γνωρίζει.
Κάνε μόνο αυτά που σε κάνουν χαρούμενη. Διάλεξε γύρω σου ανθρώπους που
κάνουν την καρδιά σου να χαμογελά.
2. Μάθε να αγαπάς
Όταν μεγαλώσεις, θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν ήμουν τόσο τέλεια όσο
πίστευες. Θα αντιληφθείς ότι δεν ήμουν η καλύτερη στην καθαριότητα του
σπιτιού, ούτε η καλύτερη μαγείρισσα. Ότι, όταν έλεγα πως συγύριζα την
κρεβατοκάμαρα, απλώς ήθελα να μείνω για λίγο μόνη μου. Όμως, ελπίζω να
ξέρεις ότι ήμουν πολύ καλή σε ένα πράγμα: Στο να σ’ αγαπώ. Αυτό είναι
ένα από τα πράγματα που όλοι οι άνθρωποι θα θυμούνται από σένα: το πώς
τους φέρθηκες, το αν τους εκτίμησες και το πόσο τους αγάπησες.
3. Πρώτα οι άνθρωποι
Τα υλικά αγαθά είναι ωραίο να τα έχεις. Πόσο μάλλον, όταν είναι πολυτελή
και λαμπερά. Και, πράγματι, ορισμένα από αυτά είναι και απαραίτητα.
Όμως, αυτό που δίνει αξία στη ζωή δεν είναι τα αντικείμενα, αλλά οι
άνθρωποι. Οποιοδήποτε υλικό αγαθό, μπορεί να αντικατασταθεί, οι άνθρωποι
όμως όχι. Αν χάσεις αγαπημένα πρόσωπα, ξαφνικά τα πάντα γύρω σου είναι
μάταια και ανούσια. Γι’ αυτό, είναι σημαντικό οι άνθρωποι που είναι
σημαντικοί για σένα να αποτελούν προτεραιότητά σου και να τους αγαπάς
όσο είναι εδώ, μαζί σου.
4. Δίνε την αγκαλιά σου απλόχερα
Καθώς θα μεγαλώνεις, θα συνειδητοποιείς πόσο σημαντικός είναι ο χρόνος,
πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Κάποια στιγμή θα αποκτήσεις τη δική σου
οικογένεια. Μέχρι τότε, για όσο ακόμα θα είμαστε μαζί, θα σε κρατάω στα
χέρια μου με κάθε ευκαιρία, θα σε κρατάω για λίγο παραπάνω κάθε φορά,
ακόμα κι αν το σώμα μου πονάει ή είμαι κουρασμένη… Γιατί οι στιγμές δεν
γυρίζουν πίσω και το μόνο που μένει είναι οι αναμνήσεις.
5. Αγάπα τον εαυτό σου
Βλέπεις αυτό το προσωπάκι που σε κοιτάζει όταν στέκεσαι μπροστά στον
καθρέφτη; Είναι ένα διαμάντι. Είναι «φτιαγμένο» με πολλή αγάπη. Ενώ οι
άνθρωποι θα σε προσέχουν αρχικά για την εμφάνισή σου, αυτή θα είναι μόνο
ένα μέρος από σένα – η ομορφιά είναι παροδική. Η ψυχή σου, ο χαρακτήρας
σου και η ευγένειά σου έχουν τη δύναμη να επισκιάσουν τα σαγηνευτικά
μάτια σου ή τα σαρκώδη χείλη σου. Η νοημοσύνη σου και όλα όσα έχεις να
πεις και να μοιραστείς θα σημαίνουν πολλά περισσότερα από το πόσο θα
κοστίζει το ντύσιμό σου. Πρέπει να καταλάβεις ότι ένα από τα μεγαλύτερα
δώρα που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου είναι να τον αγαπάς. Αν
γνωρίζεις την αξία σου, τότε μόνο θα ξέρεις πώς θα επιτρέπεις στους
άλλους να σου φέρονται.
6. Να είσαι ο εαυτός σου
Αν μια μέρα ζητήσεις από τον μπαμπά σου μια συμβουλή για τις σχέσεις σου
με το άλλο φύλο, θα χαρεί να σου πει να είσαι ο εαυτός σου. Και θα έχει
δίκιο. Όταν κάποιος σε ερωτευτεί, θα ήθελες να το κάνει για αυτό που
είσαι, και όχι για αυτό που εκείνος θα επιθυμούσε να είσαι. Άλλωστε,
ποιος θα ήθελε να περάσει ολόκληρη τη ζωή του προσποιούμενος κάποιον
άλλον, πέρα από τον αληθινό του εαυτό; Ο κατάλληλος άνθρωπος για σένα θα
έχει την ικανότητα να αγαπήσει τον «ατελή» εαυτό σου ολοκληρωτικά.
7. Μη φοβάσαι την αποτυχία
Ως γονείς, πάντα ελπίζουμε ότι τα παιδιά μας θα μάθουν από τα λάθη μας,
αλλά μερικές φορές πρέπει να κάνεις τα δικά σου λάθη για να πάρεις το
μάθημα. Μη φοβηθείς να κάνεις λάθη. Κάποια πράγματα θα γίνουν και κάποια
όχι, αλλά αν πιστεύεις βαθιά μέσα σου ότι κάτι αξίζει τον κόπο, βρες το
κουράγιο να κάνεις το επόμενο βήμα. Τα λάθη είναι αναπόφευκτα, αλλά το
σπουδαίο με αυτά είναι ότι γίνονται μαθήματα ζωής.
8. Υπάρχει ζωή (και αγάπη) μετά από μια απογοήτευση
Όταν ήμουν έφηβη, ονειρευόμουν ότι θα παντρευτώ καθένα από τα αγόρια με
τα οποία έβγαινα. Φυσικά, όταν όλα τέλειωναν, πίστευα ότι ερχόταν το
τέλος του κόσμου. Έπεφτα σε βαθιά θλίψη, έκλαιγα ασταμάτητα και νόμιζα
ότι δεν θα βρω ποτέ κανέναν άλλον. Αλλά, τελικά, τα δάκρυα σταματούσαν.
Θα δεις ότι η ζωή συνεχίζεται - και μαζί της και η αγάπη. Και παρόλο που
λιώνω στην ιδέα μιας ερωτικής σου απογοήτευσης, θέλω να ξέρεις ότι εγώ
θα είμαι πάντα εδώ για σένα. Η αγκαλιά μου θα είναι πάντα το πιο ασφαλές
καταφύγιό σου! Διαβάστε περισσότερα: <a href="http://ipaideia.gr/8-mathimata-agapis-apo-mia-mama-stin-kori-tis.6a7e65c205bd90efdbf68b0c826d3835.htm">8 μαθήματα αγάπης από μια μαμά στην κόρη της</a><br />
<div style="left: -99999px; position: absolute;">
1. Άκου την καρδιά σου
Η καρδιά μας ξέρει τι είναι σωστό και ποιο είναι το καλύτερο για εμάς.
Μερικές φορές, όταν θέλουμε να κάνουμε κάτι ή να είμαστε με κάποιον που
δεν μας ταιριάζει, προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας και να
δικαιολογήσουμε την επιλογή μας, αλλά η καρδιά μας κατά βάθος γνωρίζει.
Κάνε μόνο αυτά που σε κάνουν χαρούμενη. Διάλεξε γύρω σου ανθρώπους που
κάνουν την καρδιά σου να χαμογελά.
2. Μάθε να αγαπάς
Όταν μεγαλώσεις, θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν ήμουν τόσο τέλεια όσο
πίστευες. Θα αντιληφθείς ότι δεν ήμουν η καλύτερη στην καθαριότητα του
σπιτιού, ούτε η καλύτερη μαγείρισσα. Ότι, όταν έλεγα πως συγύριζα την
κρεβατοκάμαρα, απλώς ήθελα να μείνω για λίγο μόνη μου. Όμως, ελπίζω να
ξέρεις ότι ήμουν πολύ καλή σε ένα πράγμα: Στο να σ’ αγαπώ. Αυτό είναι
ένα από τα πράγματα που όλοι οι άνθρωποι θα θυμούνται από σένα: το πώς
τους φέρθηκες, το αν τους εκτίμησες και το πόσο τους αγάπησες.
3. Πρώτα οι άνθρωποι
Τα υλικά αγαθά είναι ωραίο να τα έχεις. Πόσο μάλλον, όταν είναι πολυτελή
και λαμπερά. Και, πράγματι, ορισμένα από αυτά είναι και απαραίτητα.
Όμως, αυτό που δίνει αξία στη ζωή δεν είναι τα αντικείμενα, αλλά οι
άνθρωποι. Οποιοδήποτε υλικό αγαθό, μπορεί να αντικατασταθεί, οι άνθρωποι
όμως όχι. Αν χάσεις αγαπημένα πρόσωπα, ξαφνικά τα πάντα γύρω σου είναι
μάταια και ανούσια. Γι’ αυτό, είναι σημαντικό οι άνθρωποι που είναι
σημαντικοί για σένα να αποτελούν προτεραιότητά σου και να τους αγαπάς
όσο είναι εδώ, μαζί σου.
4. Δίνε την αγκαλιά σου απλόχερα
Καθώς θα μεγαλώνεις, θα συνειδητοποιείς πόσο σημαντικός είναι ο χρόνος,
πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Κάποια στιγμή θα αποκτήσεις τη δική σου
οικογένεια. Μέχρι τότε, για όσο ακόμα θα είμαστε μαζί, θα σε κρατάω στα
χέρια μου με κάθε ευκαιρία, θα σε κρατάω για λίγο παραπάνω κάθε φορά,
ακόμα κι αν το σώμα μου πονάει ή είμαι κουρασμένη… Γιατί οι στιγμές δεν
γυρίζουν πίσω και το μόνο που μένει είναι οι αναμνήσεις.
5. Αγάπα τον εαυτό σου
Βλέπεις αυτό το προσωπάκι που σε κοιτάζει όταν στέκεσαι μπροστά στον
καθρέφτη; Είναι ένα διαμάντι. Είναι «φτιαγμένο» με πολλή αγάπη. Ενώ οι
άνθρωποι θα σε προσέχουν αρχικά για την εμφάνισή σου, αυτή θα είναι μόνο
ένα μέρος από σένα – η ομορφιά είναι παροδική. Η ψυχή σου, ο χαρακτήρας
σου και η ευγένειά σου έχουν τη δύναμη να επισκιάσουν τα σαγηνευτικά
μάτια σου ή τα σαρκώδη χείλη σου. Η νοημοσύνη σου και όλα όσα έχεις να
πεις και να μοιραστείς θα σημαίνουν πολλά περισσότερα από το πόσο θα
κοστίζει το ντύσιμό σου. Πρέπει να καταλάβεις ότι ένα από τα μεγαλύτερα
δώρα που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου είναι να τον αγαπάς. Αν
γνωρίζεις την αξία σου, τότε μόνο θα ξέρεις πώς θα επιτρέπεις στους
άλλους να σου φέρονται.
6. Να είσαι ο εαυτός σου
Αν μια μέρα ζητήσεις από τον μπαμπά σου μια συμβουλή για τις σχέσεις σου
με το άλλο φύλο, θα χαρεί να σου πει να είσαι ο εαυτός σου. Και θα έχει
δίκιο. Όταν κάποιος σε ερωτευτεί, θα ήθελες να το κάνει για αυτό που
είσαι, και όχι για αυτό που εκείνος θα επιθυμούσε να είσαι. Άλλωστε,
ποιος θα ήθελε να περάσει ολόκληρη τη ζωή του προσποιούμενος κάποιον
άλλον, πέρα από τον αληθινό του εαυτό; Ο κατάλληλος άνθρωπος για σένα θα
έχει την ικανότητα να αγαπήσει τον «ατελή» εαυτό σου ολοκληρωτικά.
7. Μη φοβάσαι την αποτυχία
Ως γονείς, πάντα ελπίζουμε ότι τα παιδιά μας θα μάθουν από τα λάθη μας,
αλλά μερικές φορές πρέπει να κάνεις τα δικά σου λάθη για να πάρεις το
μάθημα. Μη φοβηθείς να κάνεις λάθη. Κάποια πράγματα θα γίνουν και κάποια
όχι, αλλά αν πιστεύεις βαθιά μέσα σου ότι κάτι αξίζει τον κόπο, βρες το
κουράγιο να κάνεις το επόμενο βήμα. Τα λάθη είναι αναπόφευκτα, αλλά το
σπουδαίο με αυτά είναι ότι γίνονται μαθήματα ζωής.
8. Υπάρχει ζωή (και αγάπη) μετά από μια απογοήτευση
Όταν ήμουν έφηβη, ονειρευόμουν ότι θα παντρευτώ καθένα από τα αγόρια με
τα οποία έβγαινα. Φυσικά, όταν όλα τέλειωναν, πίστευα ότι ερχόταν το
τέλος του κόσμου. Έπεφτα σε βαθιά θλίψη, έκλαιγα ασταμάτητα και νόμιζα
ότι δεν θα βρω ποτέ κανέναν άλλον. Αλλά, τελικά, τα δάκρυα σταματούσαν.
Θα δεις ότι η ζωή συνεχίζεται - και μαζί της και η αγάπη. Και παρόλο που
λιώνω στην ιδέα μιας ερωτικής σου απογοήτευσης, θέλω να ξέρεις ότι εγώ
θα είμαι πάντα εδώ για σένα. Η αγκαλιά μου θα είναι πάντα το πιο ασφαλές
καταφύγιό σου! Διαβάστε περισσότερα: <a href="http://ipaideia.gr/8-mathimata-agapis-apo-mia-mama-stin-kori-tis.6a7e65c205bd90efdbf68b0c826d3835.htm">8 μαθήματα αγάπης από μια μαμά στην κόρη της</a></div>
</div>
</div>
</div>
Margaritahttp://www.blogger.com/profile/15849201045611763640noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2620642359657635745.post-19482231195503226512012-06-05T21:32:00.000+03:002012-12-11T12:48:26.185+02:00Μπορεί και να ' ναι η νεράιδα ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /><a href="http://4.bp.blogspot.com/-DvZ4td_LALE/UAsOIof-drI/AAAAAAAABkQ/-2NvOm6DYuE/s1600/8bc54e1f9f1ecbc8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-DvZ4td_LALE/UAsOIof-drI/AAAAAAAABkQ/-2NvOm6DYuE/s320/8bc54e1f9f1ecbc8.jpg" width="320" /></a></div>
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-2-lW_O2NArA/T85QfL6KM4I/AAAAAAAABjk/OsYawcFf2EM/s1600/189034_199055803458940_6010145_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a><br />
<br />
<br />
“… Ποτέ δεν είχα δει τη μητέρα μου να γελάει, χαμογελούσε μόνο, και τα
βαθουλά μαύρα μάτια της κοίταζαν τους ανθρώπους γεμάτα υπομονή και
καλοσύνη.<br />
<br />
Πηγαινόρχουνταν σαν πνεύμα αγαθό μέσα στο σπίτι, κι όλα τα πρόφταινε
ανέκοπα κι αθόρυβα, σα να ‘χαν τα χέρια της μιαν καλοπροαίρετη μαγική
δύναμη, που κυβερνούσε με καλοσύνη την καθημερινήν ανάγκη.<br />
<br />
Μπορεί και να ‘ναι η νεράιδα, συλλογιζόμουν κοιτάζοντάς τη σιωπηλά, η
νεράιδα που λεν τα παραμύθια, και κινούσε στο παιδικό μυαλό μου η
φαντασία να δουλεύει.<br />
Μια νύχτα ο πατέρας μου, περνώντας από τον ποταμό,
την είδε να χορεύει στο φεγγάρι, χίμηξε, της άρπαξε το κεφαλομάντιλο,
κι από τότε την έφερε σπίτι και την έκαμε γυναίκα του. Κι ολημέρα τώρα
πάει κι έρχεται η μάνα μέσα στο σπίτι και ψάχνει να βρει το
κεφαλομάντιλο, να το ρίξει στα μαλλιά της, να γίνει πάλι νεράιδα και να
φύγει.<br />
<br />
Την κοίταζα να πηγαινοέρχεται, ν’ ανοίγει τα ντουλάπια και τις κασέλες,
να ξεσκεπάζει τα πυθάρια, να σκύβει κάτω από το κρεβάτι, κι έτρεμα μην
τύχει και βρει το μαγικό κεφαλομάντιλο της και γίνει άφαντη…”<br />
<br />
Νικος Καζαντζάκης<br />
<br />
“Αναφορά στον Γκρέκο” (απόσπασμα)</div>Margaritahttp://www.blogger.com/profile/15849201045611763640noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2620642359657635745.post-60204249343799888702011-06-10T16:26:00.003+03:002011-06-10T16:37:55.301+03:00Τελικά η ευτυχία είναι δυο χέρια ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/-O7V5NA0wzbc/TfIbshs0rZI/AAAAAAAABhU/ZJGjuxrGtVg/s1600/in_your_handsMargarita.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 459px; height: 491px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-O7V5NA0wzbc/TfIbshs0rZI/AAAAAAAABhU/ZJGjuxrGtVg/s400/in_your_handsMargarita.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5616582137058995602" border="0" /></a>Margaritahttp://www.blogger.com/profile/15849201045611763640noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2620642359657635745.post-24810989990162448942011-04-03T19:02:00.023+03:002011-04-12T19:49:29.180+03:00Η αγάπη δε δίνει τίποτα άλλο από τον εαυτό της ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/-LTEJ_Ryv1Ng/TZiaKccjtgI/AAAAAAAABg4/WseobvfeB2g/s1600/194079.jpg"><img style="float: left; margin: 0pt 10px 10px 0pt; cursor: pointer; width: 223px; height: 302px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-LTEJ_Ryv1Ng/TZiaKccjtgI/AAAAAAAABg4/WseobvfeB2g/s400/194079.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5591388441605813762" border="0" /></a><br /><p style="font-style: italic;"><strong><strong><span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;">Όταν η αγάπη σας γνέφει, ακολουθείστε την.</span></strong></strong></p> <p style="font-style: italic;"><strong><strong><span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><br /> Παρόλο που οι δρόμοι της είναι σκληροί κι απότομοι.</span></strong></strong></p> <p style="font-style: italic;"><strong><br /> Και όταν τα φτερά της σας τυλίξουν, δοθείτε της.</strong></p> <p style="font-style: italic;"><strong><br /> </strong></p><p style="font-style: italic;"><strong></strong></p><p style="font-style: italic;"><strong>Παρόλο που το ξίφος που είναι κρυμμένο ανάμεσα στα φτερά της μπορεί να σας<span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"> πληγώσει.</span></strong></p> <p style="font-style: italic;"><br /><strong> Και όταν σας μιλά, πιστέψτε την.</strong></p> <p style="font-style: italic;"><strong><br /> Παρόλο που η φωνή της μπορεί να συντρίψει τα όνειρά σας σαν τον βοριά που τον<span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"> κήπο ερημώνει.</span></strong></p><p style="font-style: italic;"><strong></strong></p> <p style="font-style: italic;"><strong><br /><br /> Γιατί όπως η αγάπη σας στεφανώνει, έτσι και θα σας σταυρώσει. Όπως είναι για το<strong><span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"> μεγάλωμά σας, έτσι είναι και για το κλάδεμά σας.</span></strong></strong></p> <p style="font-style: italic;"><br /><strong><strong><span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"> Όπως ανεβαίνει στην ψηλότερη κορφή σας και χαϊδεύει τα τρυφερότερα κλαδιά σας</span></strong><span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"> που ριγούν στον ήλιο.</span></strong></p><p style="font-style: italic;"><strong></strong></p> <p style="font-style: italic;"><strong><br /> Έτσι θα κατέβει και στις ρίζες σας και θα τις τραντάξει στην προσκόληση τους στην γη.</strong></p> <p style="font-style: italic;"><br /> <span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong>Σαν δεμάτια καλαμπόκι σας μαζεύει κοντά της.</strong></span></p> <p style="font-style: italic;"><br /> <span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong>Σας χτυπά στο αλώνι για να σας γυμνώσει.</strong></span></p> <p style="font-style: italic;"><strong></strong></p> <p style="font-style: italic;"><br /><span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong> Σας κοσκινίζει για να σας απαλλάξει από τους φλοιούς.</strong></span></p> <p style="font-style: italic;"><span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong><br /> Σας αλέθει μέχρι να γίνετε λευκοί.</strong></span></p> <p style="font-style: italic;"><span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong><br /> Σας ζυμώνει μέχρι να γίνετε μαλακοί.</strong></span></p><p style="font-style: italic;"><strong></strong></p> <p style="font-style: italic;"><br /> <span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong>Και μετά σας στέλνει στην ιερή φωτιά της, για να γίνετε ιερό ψωμί για το ιερό συμπόσιο του Θεού.<br /></strong></span></p> <p style="font-style: italic;"><strong></strong></p> <p style="font-style: italic;"><br /> <span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong>Όλα αυτά τα πράγματα θα σας κάνει η αγάπη για γνωρίσετε τα μυστικά της καρδιάς σας και στη γνώση αυτή να γίνετε ένα κομμάτι από την καρδιά της Ζωής. </strong></span> <br /><br /> <span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong>Αν όμως στο φόβο σας αναζητήσετε μόνο τη γαλήνη της αγάπης και την απόλαυσή της...</strong></span></p> <p style="font-style: italic;"><span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong><br /> Τότε θα είναι καλύτερα να σκεπάσετε την γύμνια σας και να φύγετε από το αλώνι της αγάπης.</strong></span></p> <p style="font-style: italic;"><strong></strong></p> <p style="font-style: italic;"><br /> <span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong>Σε έναν κόσμο δίχως εποχές, όπου θα γελάτε, αλλά όχι με όλο σας το γέλιο, και θα κλαίτε, αλλά όχι με όλο σας το δάκρυ.</strong></span><br /></p><p style="font-style: italic;"><strong></strong></p> <p style="font-style: italic;"><br /><br /> <span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong>Η αγάπη δε δίνει τίποτε άλλο από τον εαυτό της και δεν παίρνει τίποτα παρ</strong></span><span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong>ά τον εαυτό της.<br /></strong></span></p> <p style="font-style: italic;"><span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong><br /> Η αγάπη δεν κάνει τίποτα κτήμα της ούτε και γίνεται η ίδια κτήμα.</strong></span></p> <p style="font-style: italic;"><br /> <span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong>Γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη.</strong></span></p> <p style="font-style: italic;"><span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong><br /> Όταν αγαπάτε δε θα πρέπει να λέτε, "Ο Θεός είναι μέσα στην καρδιά μου", αλλά μάλλον, "Είμαι μέσα στην καρδιά του Θεού".</strong></span><br /></p><p style="font-style: italic;"><strong></strong></p> <p style="font-style: italic;"><br /><span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong> Και μη νομίζετε ότι μπορείτε να κατευθύνετε την πορεία της αγάπης, γιατί η αγάπη, αν σας βρει άξιους, θα κατευθύνει αυτή την πορεία σας. </strong></span> <br /> <span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong><br /> Η αγάπη δεν έχει καμιά άλλη επιθυμία από το να εκπληρώσει τον εαυτό της.</strong></span></p> <p style="font-style: italic;"><strong></strong></p> <p style="font-style: italic;"><br /> <span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong>Αλλά αν αγαπάτε και επιμένετε να έχετε επιθυμίες, ας είναι τούτες οι επιθυμίες σας:</strong></span></p> <p style="font-style: italic;"><br /> <span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong>Να λιώσετε και να γίνετε σαν ένα τρεχούμενο ρυάκι, που τραγουδά τη </strong></span><span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong>μελωδία του στη νύχτα.<br /></strong></span></p> <p style="font-style: italic;"><strong></strong></p> <p style="font-style: italic;"><br /> <span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong>Να γνωρίσετε τον πόνο της πολύ μεγάλης τρυφερότητας.</strong></span></p> <p style="font-style: italic;"><span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong><br /> Να πληγωθείτε από την ίδια σας την κατανόηση της αγάπης.</strong></span></p> <p style="font-style: italic;"><br /> <span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong>Και να αιμορραγήσετε πρόθυμα και χαρούμενα.</strong></span></p> <p style="font-style: italic;"><br /> <span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong>Να ξυπνήσετε το ξημέρωμα με μια φτερωτή καρδιά και να ευχαριστήσετε για μια ακόμα μέρα αγάπης.<br /></strong></span></p> <p style="font-style: italic;"><span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong><br /> Να αναπαυθείτε το μεσημέρι και να συλλογιστείτε την έκσταση της αγάπης.</strong></span></p> <p style="font-style: italic;"><span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong><br /> Να γυρίσετε σπίτι το βράδυ με ευγνωμοσύνη.</strong></span></p> <p style="font-style: italic;"><br /> <span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><strong>Και μετά να κοιμηθείτε με μια προσευχή για τον αγαπημένο στην καρδιά κι έναν ύμνο</strong></span><strong><span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"> επαίνου στα χείλη.</span></strong></p><p style="font-style: italic;"><br /><strong></strong></p><p style="font-style: italic;"><strong><span style="font-family:tahoma,arial,helvetica,sans-serif;"><br /></span></strong></p><span style="font-style: italic;">Απόσπασμα από το βιβλίο του Χαλίλ Γκιμπράν "Ο Προφήτης - Ο κήπος του Προφήτη"</span><p><strong><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/-s2EEWk4JewQ/TZoovStj2TI/AAAAAAAABhI/N86Yiuhu5bk/s1600/2337019807_326f98376c.jpg"><br /></a></strong></p>Margaritahttp://www.blogger.com/profile/15849201045611763640noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2620642359657635745.post-38391692893088665972011-03-04T19:43:00.019+02:002011-04-12T19:50:19.036+03:00Ο παράδεισος για μένα είσαι εσύ ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-teWy7t0U_6U/TXEs8dNj4iI/AAAAAAAABgI/2pAutf0cfcI/s1600/d2dd5266bfa57583b066b2bvn2.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 225px; height: 288px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-teWy7t0U_6U/TXEs8dNj4iI/AAAAAAAABgI/2pAutf0cfcI/s400/d2dd5266bfa57583b066b2bvn2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5580290830434034210" border="0" /></a><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/-f8k7MCxCDZY/TXEoo8xUckI/AAAAAAAABfY/Yys6vJTdSVc/s1600/d2dd5266bfa57583b066b2bvn2.jpg"><!--[if !mso]> <style> v\:* {behavior:url(#default#VML);} o\:* {behavior:url(#default#VML);} w\:* {behavior:url(#default#VML);} .shape {behavior:url(#default#VML);} </style> <![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--></a><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Τα μωρά είναι πολύ ευαίσθητα γι’ αυτό πρέπει να τα προσέχουμε σαν τα μάτια μας. </span><p class="MsoNormal" style="font-weight: bold; font-style: italic;"><br /></p><p class="MsoNormal" style="font-weight: bold; font-style: italic;"><br /></p><p class="MsoNormal" style="font-weight: bold; font-style: italic;">Όλες οι μαμάδες αγαπούν τα παιδάκια τους.<br /></p><p class="MsoNormal" style="font-weight: bold; font-style: italic;"><br /></p> <p class="MsoNormal" style="font-weight: bold; font-style: italic;"><br /></p><p class="MsoNormal" style="font-weight: bold; font-style: italic;">Επίσης πρέπει να κάνουν ότι μπορούν για να τα κρατήσουν προστατευμένα γιατί τα αγαπούν πάρα πάρα πολύ .<br /></p> <p class="MsoNormal" style="font-weight: bold; font-style: italic;"><br /></p><p class="MsoNormal" style="font-weight: bold;"><span style="font-style: italic;">Τα παιδιά αγαπούν της μαμάδες τους .Όσο και η μανούλα!!!</span><br /></p><p class="MsoNormal" style="font-weight: bold;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/-zj3Y_x-pnGM/TXEsHZleKoI/AAAAAAAABf4/GBE1oS1OOT4/s1600/12223907676CyG7jU.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 237px; height: 174px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-zj3Y_x-pnGM/TXEsHZleKoI/AAAAAAAABf4/GBE1oS1OOT4/s400/12223907676CyG7jU.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5580289918927514242" border="0" /></a></p> <p class="MsoNormal" style="font-weight: bold;"><br /></p> <p class="MsoNormal" style="font-weight: bold;"><span style="font-style: italic;">Τα παιδιά όταν μια μέρα μιλήσουν και πουν πρώτη φορά την λέξη « ΜΑΜΑ » αυτό είναι κάτι που εκείνη την συγκινεί από την αγάπη του παιδιού της.</span><br /></p><p class="MsoNormal" style="font-weight: bold;"><br /></p><p class="MsoNormal" style="font-weight: bold;"> </p> <p class="MsoNormal" style="font-weight: bold;"> </p> <p class="MsoNormal" style="font-weight: bold;"> </p> <p style="font-weight: bold;" class="MsoNormal"><span style=""><br /></span></p><p style="font-weight: bold;" class="MsoNormal"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/-ZM9PqU4w0vk/TXEsqeTgPtI/AAAAAAAABgA/I2ySDgqu_2E/s1600/angelbabysleeping.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 255px; height: 185px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-ZM9PqU4w0vk/TXEsqeTgPtI/AAAAAAAABgA/I2ySDgqu_2E/s400/angelbabysleeping.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5580290521489751762" border="0" /></a></p><p style="font-weight: bold;" class="MsoNormal"><span style=""><br /></span></p><p style="font-weight: bold; font-style: italic;" class="MsoNormal"><span style="">Σ’ αγαπώ μαμά!!!</span></p><p style="font-weight: bold; font-style: italic;" class="MsoNormal"><br /></p><p style="font-weight: bold; font-style: italic;" class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><span style=""><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">"Ν"</span><br /></span></p>Margaritahttp://www.blogger.com/profile/15849201045611763640noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2620642359657635745.post-82584898338363690572010-07-01T16:30:00.015+03:002011-04-12T19:50:38.616+03:00Ο ταξιδιώτης και η μαργαρίτα ... Tου Ευγένιου Τριβιζά<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_cXULGoRAsYo/TCyaUK84zQI/AAAAAAAABPc/_-LWrbEXRHk/s1600/Nestos+4.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 272px; height: 234px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_cXULGoRAsYo/TCyaUK84zQI/AAAAAAAABPc/_-LWrbEXRHk/s400/Nestos+4.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5488931717185588482" border="0" /></a><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Μεσάνυχτα... Στον ουρανό τον ήσυχο, το βαθυσκότεινο, θαμποσβήνουν δειλά, αχνόφωτα τα αστέρια σ’ άπειρους μαγευτικούς συνδυασμούς, αμέτρητες εξωτικές, παραμυθένιες ζωγραφιές. Αστέρια πολλά. Μυριάδες αστέρια. Φαναράκια χρυσαφιά, που, με τις τοσοδούλικες τους λάμψεις, ζωγραφίζουν στα μενεξεδένια βελούδα γαλέρες, γιρλάντες, άτια και κάστρα και θεριά παράξενα.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Εκεί ψηλά, στων αστεριών τον κόσμο που η χλωμόχρυση σελήνη βασιλεύει, πλανιόταν κάπο</span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">τε συντροφικά τρία άστρα μικρά, αδέλφια αγαπημένα. Το πρώτο το ‘λεγαν Αυγερινό, τα’ άλλο Αστραφτερή και το τρίτο το τελευταίο, που ‘χε την πιο γλυκόθωρη λάμψη απ’ όλα τ’ άλλα αστέρια που το στερέωμα στολίζουν, το ‘λεγαν «Καμάρι τ’ Ουρανού».</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Ανέμελα έπαιζαν κρυφτό στα πουπουλένια νέφη, κυνηγητό με τις φεγγαραχτίδες, που γλιστρούσαν γοργά, γνέφανε γελαστά, χάνονταν και ξέφευγαν στ’ απλόχωρα ουράνια χαρωπές.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Ώσπου κουράστηκε κάποια νυχτιά το Καμάρι τ’ Ουρανού με τ’ αδέλφια του αντάμα. Απόκαμε να παίξει. Βαρέθηκε να θαυμάζει το φεγγάρι εκστατικά. Πεθύμησε σ’ άλλους κόσμους, κόσμους πρωτόγνωρους, αλαργινούς, να ταξιδέψει. Δεν το χώραγε ο ουρανός, άχαρος και πληχτικός του φαινότανε ο γαλαξίας.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">- Μη φεύγεις! παρακάλεσε η Αστραφτερή.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">- Μη μας αφήνεις! κλάφτηκε ο Αυγερινός.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Μα το ‘χε πάρει απόφαση το Καμάρι τ’ Ουρανού. Υπόσχεση το</span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">υ έδωσε πως θα γυρνούσε σίγουρα, προτού η ροδόλουστη αυγούλα ξεπροβάλει, και, μ’ ένα σάλτο ανάλαφρο, αποχαιρέτησε τους συντρόφους του και τις ουράνιες στράτες.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Άρχισε να γλιστρά γοργά στο διάφανο διάστημα, νιώθοντας έναν ίλιγγο μεθυστικό, ίλιγγο που τ’ ανατρίχιαζε, του έκοβε την ανάσα.</span> <span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Ένα τράνταγμα, μια μαρμαρυγή, κι έπεσε το Καμάρι τ’ Ουρανού στη Γή!</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Όταν συνήλθε απ’ την παραζάλη, έφερε το βλέμμα γύρωθε του. Είχε βυθιστεί σ’ ένα λιβάδι άγνωστο και σκοτεινό, κι η αχνή του ανάσα φανέρωνε μια ύπαρξη μαγευτική, εκεί κοντά του. Πλάι του ακριβώς, στην άκρη μίσχου λεπτού, φύτρωνε ένας ήλιος τοσοδούλης, στεφανωμένος πάλλευκες αχτίδες.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">- Ποιος είσαι; μίλησε η μαργαρίτα πρώτη.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">- Ένας ταξιδιώτης από το γαλαξία. Εσύ;</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">- Λουλούδι. Δεν έχεις ξαναδεί;</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">- Όχι. Από πού έπεσες εδώ;</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">- Δεν έπεσα. Ε</span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">δώ έτυχε ν’ αναστηθώ, εδώ, σ’ ένα λιβάδι μυστικό, να ρουφώ από τη γή πικρούς χυμούς και να προσμένω…</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Δε χόρταινε να την κοιτά, να θαυμάζει το φλουράτο κεφαλάκι με τα χαριτωμένα πέταλα, τον ντελικάτο μίσχο της τον τρυφερό.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Απόμειναν για λίγο σιωπηλοί. Μόνο τ’ αργοθρόισμα ακουγόταν.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Ύστερα, σιγανή άκουσε τη φωνή της:</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;"> Έψαχνες να με βρείς;</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;"> Έτσι θαρρώ!</span> <span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Είχε σκήψει πλάι του. Πολύ κοντά του. Ένιωσε το άρωμα της. Ένα της πέταλο άγγιξε μια χρυσαφιά του ακίδα. Ρίγησαν. Μια άλικη σπίθα ελαμψε ανάμεσα τους, κι η ψυχή του ξενιτεμένου αστεριού πλημμύρισε λατρεία τρυφερή για την μαργαρίτα την χλωμή, που ‘γερνε πλάι του σιγοτρέμοντας, απ’ τη φεγγοβολιά του θαμπωμένη.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Κι εκείνη η κρυσταλλένια νύχτα ήταν μεγάλη, ατέλειωτ</span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">η, με ώρες μεθυστ</span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">ικές, αμέτρητες, στιγμές μαγευτικές, ολόδικες τους. Το βαθυσκότεινο λιβάδι κοιμόταν απέραντο, ανασαλεύοντας νωχελικά στη μυρωμένη αύρα.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Ξάφνου, μια σκι</span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">ά π</span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">έρασε σαν αστραπή απ’ το λιβάδι, και προτού καλά καλά φανεί, την κατάπιε πάλι το σκοτάδι. Το αστέρι ένιωσε μια σαΐτα να κεντά τα’ ασημένια του τα φυλλοκάρδια, και την ίδια τη στιγμή ζήλια μαρτυρική στην ψυχή του να φουντώνει!</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Όσο ένιωθε την καλή του αγγελικά να το θωρεί, αμφιβολία βασανιστική το τυραννούσε, ζήλια για κάθε χορτάρι του απέραντου αγρού, για κάθε κρυφή της μαργαρίτας σκέψη… Βαθιά την αγαπούσε. Κι εκείνη το ίδιο άραγε; Αν καμωνόταν; Αν κάποιο άλλο α</span><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-style: italic;" href="http://1.bp.blogspot.com/_cXULGoRAsYo/TCyaiQlFsGI/AAAAAAAABPk/aKE6fZ3S1bQ/s1600/Nestos+1.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 285px; height: 245px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_cXULGoRAsYo/TCyaiQlFsGI/AAAAAAAABPk/aKE6fZ3S1bQ/s400/Nestos+1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5488931959214551138" border="0" /></a><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">στέρι πρόσμενε; Αν πεταλούδες πλουμιστές</span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;"> ονειρευόταν; Αν ταξίδευε κι αυτή στα όνειρά της; Πως θα σιγουρευόταν; Πως θα μάθαινε τα μυστικά της; Πως;</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Τέτο</span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">ια</span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;"> συλλογιζόταν, όταν τράβηξε με δύναμη ένα πέταλο </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">χιονάτο.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">- Μ’ αγαπά, μουρμούρισε όπως τ’ άφηνε να πέσει.</span> <span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Έπειτα</span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">, </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">δισταχτικά τράβηξε ακόμα ένα.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">- Δεν μ’ αγαπά, ψέλλισε βραχνά.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">- Μη! στέναξε η μαργαρίτα τρέμοντας από πόνο γλυκό, παράπονο, απορία.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Μα μες στη μέθη του τα’ αστέρι, πως θα μάθαινε, όπου να ‘ναι την αλήθεια, δεν έδωσε στο μαρτύριο της σημασία.</span> <span style="font-weight: bold; font-style: italic;">- Μ’ αγαπά: γέλαγε τρισευτυχισμένο.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">- Δε μ’ αγαπά! θρηνούσε σκυθρωπό.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Κι ασυλλόγιστα μαδούσε ολοένα τα πέταλα της τα χιονάτα, ένα ένα.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">- Γιατί; ψιθύριζε τ’ άδολο ανθάκι λαβωμένο.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Μα τ’ αστέρι δεν την άκουγε, στον οίστρο του παραδομένο.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">- Μ’ αγαπά!</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">- Δε μ’ αγαπά!</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Πονούσε η μαργαρίτα. Πονούσε πολύ. Με κάθε πέταλο απαλό έφευγε και μια πνοή. Ώσπου τράβηξε το στερνό της πέταλο τ’ αστέρι.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">- Μ’ αγαπά! φώναξε χαρούμενο.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Κι ο αντίλαλος του γύρισε θλιμμένος πίσω.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Σταμάτησε, σκέφτηκε. Είδε την μαργαρίτα να σκιρτά όλο παράπονο, να ξεψυχά εκεί, στης λάμψης του την αχνόφωτη αγκαλιά. Έγειρε αργά αργά, άγγιξε τη χλόη. Της αύρας η πνοή πήρε τα πέταλα, τα σκόρπισε τριγύρω.</span> <span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Ύστερα, τίποτ’ άλλο πια. Μόνο σκοτάδι. Κι ολόγυρα, σκούρα, πυκνά χορτάρια απειλητικά.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Τότε μόνο ένιωσε τι της είχε κάνει. Τρεμόπαιξε για μια στιγμή, στέναξε κι έπαψε ν’ ανασαίνει χρυσαφένιο φως.</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Άδικα πρόσμενε ο Αυγερινός. Άδικα τ’ αναζητούσε η Αστραφτερή.. γιατί δε γύρισε το Καμάρι τ’ Ουρανού, όπως είχε υποσχεθεί;</span><span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold;"><span style="font-style: italic;">Την άλλη μέρα, όταν ροδόλουστη η αυγή απ’ της ανατολής τ’ ασημογάλαζα ξεπρόβαλε τα τούλια, σ’ απλόχωρο λιβάδι λιόχαδο, πνιγμένα μες στη δροσερή του αγκάλη, βρήκε μια μαδημένη μαργαρίτα κι ένα σβησμένο αστέρι βυθισμένα…</span><br /><br /><br /></span>Margaritahttp://www.blogger.com/profile/15849201045611763640noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2620642359657635745.post-15698764341228220832010-03-26T18:53:00.026+02:002011-04-12T19:50:54.185+03:00Η σοφία της ψυχής ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_cXULGoRAsYo/S6zuSqXa9II/AAAAAAAABHc/380rlM4d-MI/s1600/Moon_n_Sea_by_manosX.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 216px; height: 258px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_cXULGoRAsYo/S6zuSqXa9II/AAAAAAAABHc/380rlM4d-MI/s400/Moon_n_Sea_by_manosX.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5452995253216408706" border="0" /></a><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">" … Αν δεν κτυπούσανε τα κύματα εκείνους τους βράχους στ' ακροθαλάσσι, δε θα καμάρωνες το σχήμα τους.<br />Έτσι δεν είναι;<br />Στοιχίζει ακριβά η πείρα, αγόρι μου ...<br />Στοιχίζει πανάκριβα η σοφία της ψυχής. Γιατί η σοφία του μυαλού είναι άλλο πράμα. Την αποκτά κανείς με τη γνώση. Τούτη δω που σου λέω, η σοφία της ψυχής, αποκτιέται μόνο με πόνο. Κάποιες στιγμές αναρωτιέμαι αν αξίζει τον κόπο.<br />Δεν ξέρω ... Άντε βάλε τσίπουρο ... Σαν το νερό πάει το άτιμο…<br /><br />Κάποτε πίστεψα κι εγώ όπως πολλοί άλλοι, πως θα ' φτιαχνα από την αρχή τον κόσμο. Τα' δωσα όλα. Δεν κράτησα ουτ' ένα ψίχουλο για τον εαυτό μου. Γιατί έτσι είμαι γω, π ' ανάθεμά με. Ή αδειάζω το ποτήρι μου ή δεν το λερώνω καθόλου. Δεν έγινε τίποτα. Ο κόσμος στο χειρότερο πάει.<br />Και ξέρεις ποιό είναι το παράξενο;<br />Δεν αισθάνομαι χαμένος . Προδομένος .<br /><br />Προσωπική υπόθεση, φίλε, η δικαίωση .<br />Καθένας χαράσει με το σουγιαδάκι του ένα σήμα στο δέντρο της ζωής. Είναι μερικοί, που χαράσοντας αυτό το σήμα, τους ξεφεύγει το μαχαίρι και πληγώνονται. Είναι γιατί ήταν πολύ παθιασμένοι εκείνη τη στιγμή. Είναι γιατί τρέμανε τα χέρια τους από τα πολλά όνειρα. Είναι γιατί τα μάτια τους είχαν θαμπωθεί από την ομορφιά του κόσμου.<br /><br />Ε! Δεν έπαψε και η γη να γυρίζει. Ε; …"</span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Το χρώμα του φεγγαριού</span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Αλκυόνη Παπαδάκη</span>Margaritahttp://www.blogger.com/profile/15849201045611763640noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2620642359657635745.post-33654652950938460722010-03-16T23:09:00.011+02:002011-04-12T19:52:20.109+03:00Το ουσιαστικό είναι αόρατο στο μάτι .<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_cXULGoRAsYo/S6J3sRNazcI/AAAAAAAABFQ/JWBX2JGIKoU/s1600-h/The_Last_Shadow_by_Starrysue27.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 269px; height: 210px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_cXULGoRAsYo/S6J3sRNazcI/AAAAAAAABFQ/JWBX2JGIKoU/s400/The_Last_Shadow_by_Starrysue27.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5450050101489356226" border="0" /></a><span style="font-weight: bold; font-style: italic;font-size:100%;" >Υπήρχε ένα μικρό αγόρι που ζούσε πάνω σε ένα αστέρι . Πάνω σε αυτό το αστέρι δεν υπάρχει τίποτε άλλο εκτός από ένα μεγάλο δέντρο και δυο ηφαίστεια. Το αγόρι είναι ένα πολύ λεπτό, ευαίσθητο και καταπληκτικό παιδί. Παραδείγματος χάρη αγαπάει τα ηλιοβασιλέματα , γιατί είναι όμορφα και λυπητερά.</span><span style="font-style: italic;font-size:100%;" ><br /></span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;font-size:100%;" >Μια μέρα φτάνει στον πλανήτη ένας σπόρος και το παιδί τον παρατηρεί να μεγαλώνει και να γίνεται τριαντάφυλλο. Παρακολουθεί με πάθος την άνθηση του , μέχρι που γίνεται ένα υπέροχο λουλούδι, μα εκτός από όμορφο γίνεται και ματαιόδοξο (όπως συμβαίνει συχνά με τα όμορφα πράγματα ) . Έτσι όλο καμαρώνει τον εαυτό του και λέει , «Προστάτεψε με από τον ήλιο , προστάτεψε με από τον άνεμο» και τον τρελαίνει κυριολεκτικά , μέχρι που το αγόρι βλέπει ότι δεν καταλαβαίνει καθόλου το λουλούδι του . Φεύγει λοιπόν και πετάει σε άλλους πλανήτες για να μάθει για την αγάπη , την ζωή και τους ανθρώπους . Στη γη συναντάει μια αλεπού , και η μικρή αλεπού λέει στον μικρό πρίγκιπα «Εξημέρωσε με» . Ο μικρός πρίγκιπας της λέει « Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό, πες μου τι σημαίνει» . Η αλεπού τότε του λέει πώς να κάνει σχέσεις με τους ανθρώπους . Να τους γνωρίσει και να τους νοιάζεται . Ο μικρός πρίγκιπας της λέει « Αν σε εξημερώσω , να θυμάσαι πως δεν μπορώ να μείνω μαζί σου πολύ καιρό . Πρέπει να φύγω .» Και η αλεπού του απαντάει « Όταν φύγεις, θα στενοχωρηθώ πολύ και θα κλάψω» . Τότε ο πρίγκιπας την ρωτάει « Μα γιατί θέλεις τότε να σε εξημερώσω , αφού αυτό θα σε κάνει να υποφέρεις ;» Και η αλεπού του απαντάει « Επειδή έχουν τέτοιο χρώμα τα σταροχώραφα» . Ο πρίγκιπας της λέει «Δεν καταλαβαίνω» ….. «Δεν τρώω ψωμί . Το σιτάρι δεν μου χρειάζεται σε τίποτε . Τα σταροχώραφα δεν έχουν να μου πουν τίποτε . Και αυτό είναι θλιβερό . Εσύ όμως έχεις μαλλιά με ολόχρυσο χρώμα . Σκέψου όταν θα με εξημερώσεις . Το σιτάρι , που είναι κι αυτό χρυσό , θα μου φέρνει πίσω τη δική σου σκέψη . Και θα κάθομαι ν ‘ακούω τον άνεμο μέσα στα σταροχώραφα ….»</span><span style="font-style: italic;font-size:100%;" ><br /></span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;font-size:100%;" >Έτσι λοιπόν ξεκίνησε το τελετουργικό της εξημέρωσης που είναι το όμορφο τελετουργικό ανοίγματος στον άλλο. Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Και όταν έφτασε η ώρα για την αποχώρησή του … «Α , τώρα θα κλάψω» είπε η αλεπού . « Εσύ φταις» της είπε ο μικρός πρίγκιπας «Ποτέ δεν θέλησα να σε πληγώσω. Εσύ ήθελες να σε εξημερώσω …»</span><span style="font-style: italic;font-size:100%;" ><br /></span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;font-size:100%;" >«Ναι έτσι είναι» είπε η αλεπού . « Μου έκανε καλό, εξαιτίας του χρώματος των σταροχώραφων» και μετά πρόσθεσε « Πήγαινε κοίταξε τα τριαντάφυλλα. Θα καταλάβεις τώρα ότι το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο . Μετά έλα ξανά να με αποχαιρετήσεις και θα σου χαρίσω ένα μυστικό» . Ο μικρός πρίγκιπας έφυγε για να κοιτάξει τα τριαντάφυλλα « Δεν είσαστε ίδια με το δικό μου τριαντάφυλλο» είπε «Δεν είσαστε ακόμη τίποτε . Κανείς δεν σας έχει εξημερώσει και δεν εξημερώσατε κανέναν» Είσαστε σαν την αλεπού μου όταν την πρωτοσυνάντησα . Ήταν μια αλεπού μόνο ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες . Τώρα όμως για μένα είναι μοναδική σε ολόκληρο τον κόσμο» και τα τριαντάφυλλα δεν ήξεραν τι να πουν . «Είσαστε όμορφα , αλλά είσαστε άδεια .» Γύρισε πάλι να δει την αλεπού « Αντίο» της είπε . «Αντίο» , είπε η αλεπού . « Και τώρα θα σου πω το μυστικό μου , ένα πολύ απλό μυστικό . Μόνο με την καρδιά μπορεί να δει κανείς σωστά . Το ουσιαστικό είναι αόρατο στο μάτι» .</span><span style="font-style: italic;font-size:100%;" ><br /></span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;font-size:100%;" ><span style="font-size:100%;">« Το ουσιαστικό είναι αόρατο στο μάτι» επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας για να μην το ξεχάσει . « Το ουσιαστικό είναι αόρατο στο μάτι ….»</span> . </span>Margaritahttp://www.blogger.com/profile/15849201045611763640noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2620642359657635745.post-14598765630295345342010-02-16T13:48:00.007+02:002010-02-16T13:58:29.929+02:00Ένα παραμύθι ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_cXULGoRAsYo/S3qHYVAUicI/AAAAAAAABD0/eVIZpSjds40/s1600-h/Prohibido_by_soniaverdu.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 173px; height: 155px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_cXULGoRAsYo/S3qHYVAUicI/AAAAAAAABD0/eVIZpSjds40/s400/Prohibido_by_soniaverdu.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5438808352028395970" border="0" /></a><meta equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--><p class="MsoNormal"><meta equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--><b style=""><i style="">Ήταν κάποτε ένας νέος που κάθε βράδυ που ξάπλωνε, μετρούσε τ' αστέρια και αποκοιμόταν μετρώντας. Κάθε βράδυ λοιπόν στον ύπνο του έβλεπε μια πολύ όμορφη κοπέλα.</i></b></p><p class="MsoNormal"><b style=""><i style="">Και κάθε πρωί ο νέος την έψαχνε.
<br /></i></b></p><p class="MsoNormal"><b style=""><i style="">
<br /></i></b></p><p class="MsoNormal"><b style=""><i style="">Έψαχνε να τη βρει ...
<br />
<br />Μέχρι που μια μέρα αποφάσισε ότι δεν του έφτανε η μέρα για να ψάχνει, αλλά χρειαζόταν και τη νύχτα. Άρχισε λοιπόν να ψάχνει όλη μέρα, όλη νύχτα, όλες τις μέρες. Οι μέρες έγιναν μήνες και οι μήνες χρόνια. Ο νέος όμως, αφού δεν ξάπλωνε μετρώντας τ' άστρα δεν τη θυμόταν και δεν ήξερε που να ρωτήσει. Ρωτούσε απλώς για την πιο όμορφη γυναίκα σε κάθε μέρος που πήγαινε και ο κόσμος του έδειχνε την όμορφη της περιοχής Καμιά όμως δεν του θύμιζε τη δικιά του.
<br />
<br />Συνέχιζε ωστόσο να περπατάει και να ψάχνει ...Πέρασε χώρες και χωριά και πολιτείες και δάση, μέχρι που έφτασε σε μια χώρα όπου οι άνθρωποι έφτιαχναν τα σπίτια τους με γυάλινη στέγη κι έτσι ο νέος κοιμήθηκε μετρώντας τ' άστρα και την είδε ξανά στον ύπνο του. .Συνάμα συνειδητοποίησε πως τόσο καιρό Την έψαχνε χωρίς αποτέλεσμα. Πείστηκε πως ήταν καιρός να σταματήσει. Έτσι αποφάσισε να μη ξαναμετρήσει τ' άστρα.
<br />
<br />Το άλλο πρωί ψάχνοντας για φαΐ και όχι για την Πεντάμορφη των ονείρων του ο νέος γνώρισε μια υπηρέτρια, όμορφη και πολύ ευγενική μαζί του. Σκέφτηκε ότι Της έμοιαζε. .Κι έτσι παντρεύτηκαν ...
<br />
<br />Πέρασε ο καιρός και τα χρόνια. Ο νέος είχε κάνει οικογένεια κοντά στην αγαπημένη του και είχε ξεχάσει την όμορφη άγνωστη. Κάτι όμως είχε αρχίσει να τον βασανίζει τον τελευταίο καιρό. Σκέφτηκε να ξαναμετρήσει τ' άστρα και το έκανε. Όμως, επειδή ήταν με άλλη γυναίκα, δεν Την είδε. .Εγκατέλειψε λοιπόν την ίδια νύχτα γυναίκα και παιδιά και συνέχισε το ταξίδι που είχε αφήσει για χρόνια, αρχίζοντας το ψάξιμο για μια ακόμη φορά..
<br />
<br />Εκείνη. .Τη Νεράιδά του..
<br />
<br />Που ήταν όμορφη σαν γοργόνα και γλυκιά σαν άγγελος..
<br />
<br />Έφτασε λοιπόν σε μιαν άλλη χώρα, όπου και γινόταν ένας διαγωνισμός .Επειδή η πριγκίπισσα ήταν εγωίστρια και κακιά, ο πολυχρονεμένος βασιλιάς πατέρας της, έψαχνε κάποιον που θα την έκανε καλή και πονόψυχη. Πολλά βασιλόπουλα είχαν πάει και πολλοί ευγενείς και άρχοντες είχαν προσπαθήσει να την αλλάξουν, χωρίς επιτυχία.
<br />
<br />Ο νέος, όταν ήταν η σειρά του να προσπαθήσει, μην έχοντας τι να κάνει, της είπε την ιστορία του. Απ' το ότι κάθε βράδυ αποκοιμιόταν βλέποντας τ' αστέρια και μαζί τους μια κοπέλα και κάθε πρωί την έψαχνε, αλλά ποτέ δεν τη βρήκε, μέχρι που έφτασε στη χώρα της πριγκίπισσας. .Αυτή συγκινήθηκε και μαλάκωσε η ψυχή της. Είπε στο νέο λοιπόν να κοιμάται μαζί της για να μετρούν μαζί τ' άστρα. Ο νέος, σταμάτησε για άλλη μια φορά να βλέπει την αγγελική μορφή Της. Ξυπνώντας, είδε την πριγκιποπούλα να κοιμάται. Κι ήταν όμορφη, πανέμορφη. Για μια στιγμή του πέρασε απ' το μυαλό ότι ήταν Αυτή..
<br />
<br />Την παντρεύτηκε λοιπόν. Οι γάμοι τους κράτησαν μέρες πολλές, βδομάδες. Ο νέος έγινε βασιλιάς της χώρας και η πριγκίπισσα στέφθηκε βασίλισσα. Πέρασαν έτσι πολλά χρόνια. Μέχρι που ο νέος, έφυγε για μια εκστρατεία της χώρας του. Κοιμισμένος ένα βράδυ, στο μέρος που είχαν κατασκηνώσει, κάτω απ τον έναστρο ουρανό, Την είδε. Και την είδε να τον φωνάζει, να τον ζητά απεγνωσμένα. Δεν άντεξε άλλο. Τράβηξε το σπαθί του και αυτοκτόνησε.
<br />
<br />Κανείς δεν κατάλαβε πως πέθανε ο βασιλιάς εκείνο το βράδυ. Η τελετή της κηδείας έγινε γρήγορα και μετά από λίγο το θέμα έληξε. Η βασίλισσα παντρεύτηκε άλλον και ο παλιός βασιλιάς ξεχάστηκε.
<br />
<br />Κι όμως στο κοιμητήριο, μια κοπέλα τριγύριζε για μέρες τον τάφο. .Και καθόταν εκεί το βράδυ. Ήταν όμορφη σαν γοργόνα και γλυκιά σαν άγγελος. Μέχρι που ένα πρωί τη βρήκαν νεκρή δίπλα στον τάφο του, μ' ένα μαχαίρι μπηγμένο στο στέρνο. Ήταν Εκείνη.. Είχε πάει να τον συναντήσει σε μια άλλη ζωή..
<br />
<br />Οι θεοί όμως τους λυπήθηκαν και τους έκαναν δυο αστέρια. Δυο αστέρια που είναι πολύ κοντά το ένα στο άλλο, αλλά το ένα δε φτάνει ποτέ το άλλο.. Προσπαθούν και τα δύο, αλλά ποτέ δεν τα καταφέρνουν. Έτσι έμειναν αθάνατοι ,για να θυμάται ο κόσμος την ιστορία τους. Τα βράδια κοιτιούνται και δε χορταίνει ο ένας τον άλλο..
<br />
<br />Έτσι ο επόμενος που θα μετρά τ' αστέρια κάθε βράδυ θα τους βλέπει και θα μετρά δυο αστέρια παραπάνω..<o:p></o:p></i></b></p> <p></p> Margaritahttp://www.blogger.com/profile/15849201045611763640noreply@blogger.com